Een opgediept verhaal, gebruik makend van alle mogelijke middelen, zó tot uitdrukking brengen dat het je pakt. Dat je er in opgaat, je inleeft, het iets met je doet, dat je wel in actie moét komen, of je precies dat ene gevoel geeft.
Een van mijn inspiratiebronnen is Oliviero Toscani. De fotograaf die in de jaren ’80 beroemd werd door de fameuze Benetton campagnes.
Recenter zwengelde Toscani een wereldwijde discussie aan over anorexia, en deed dat met de foto’s van model Isabelle Caro in de No Anorexia campagne. (zie foto)
Met zo’n grootheid durf ik mijzelf niet te meten, maar er zijn overeenkomsten, en verschillen zijn er ook: Zo kiest Toscani voor choqueren, en ik voor involveren. Hij choqueert met één beeld, en brengt daar iets mee op gang. Ik vang een verhaal, breng het tot leven, en involveer zo de ontvanger. Maar daar heb ik meer instrumentarium bij nodig dan één foto, namelijk: grafische vormgeving, uitgebalanceerde teksten, foto’s en film, gedrukte- en digitale media, ‘experience’ én combinaties van dit alles.